Kembang Rampé
Kacerita sasubané neked di puri, makejang anaké uyut nekep cunguh, ngorahang Luh Gading mabo sera, kéné munyiné, “dong klamakan dogén Mén Tiwas, pesu-pesunné amonto cenikné. Ngaba lu pabungbungan, tur mabo sera. Né kemo laku, sing kodag baan ngadek!” Luh Gading lantas nyrutcut ngalih tonmgosé suung. Ditu ia nebuk padidian. Buin akejepné lantas rauh Siramadewi, wireh mireng anaké uyut.
“Ih apa sih kuyutang aah, magarapan, yén magarapan
ja selegang, da mayus omongan dogén kéto!” Kéto pangandikanné, lantas ada anak masaut, “sampunang ja ménggah, indayang ja cingakin, pesu-pesuan Mén Tiwasé, kalud luu aji pabungbungan, buin mabo sera. Dong jegeg san gebanne" “. Ni Luh Gading mendep dogén. Siramadewi ngandika, “cening, saja koné mabo sera, tusing taén nyai kayéh?”
“Tan wénten,” kéto atur Luh Gadingé, sambilanga
nguntul wiréh kimud.
“Yéh, ento padidiin nyai ngelah pagaéné nebuk? Ye, ih, mai ja tingalin ajak makejang, da té kedékina dogén anaké, pelan pagaénné nebuk, lamun pagaéné cara gaén anak ajak tetelu. Nah selegang ja cening magarapan, da runguanga anaké meleng-melengan.
Yé matah gati ja goban anaké cerik, nyén adan nyainé ning?”
Matur Luh Gading, sambilanga kunuk mulang luuné,
“tiang Luh Gading nika”.
Kacerita suba pada suud pada nebuk, Luh Gading paling malu mamapmit. Satekedné Luh Gading jumah, tuturanga undukné dadi kakedekan, dadi jajailan. Buin pidanné buin Luh Gading ngayah ka puri wiréh di puri anaké lakar nyait tamas, yadin sampéan aji semat, nanging Luh Gading nyait aji medang tiing ané abana uli jumah, pagaéné ngonanga pesan tekén anaké makejang wireh alus magenja, buina tusing
102
