"Saja keto Dek. Yen buin pidan tiang suba luas, Luh Ade sinah ngelah pasangan ane cocok ajak bareng ngayahin rerama ane suba sayan tua. Kaden paek umahne Mek."
"Nggih, yen sampun Tu Ngurah setuju, titiang nenten tulak, ten keto Wak, Mek, sawireh Tu Ngurah juanga teken Denda Milah," kenten pasautne Made Sinar macanda.
"Naah, lamun nyak Luh Ade nganten jani, juang suba Tu Ngurah. Padalem yen Tu Ngurah luas padidiana sing ada ngayahin. Tiang kanggoang lakar nerusang kuliah." Lale Dumilah nyemak limanne Made Sinar lakar salamanga ajak Gusti Ngurah Darsana.
"Oooh, banak Denda, banak. Tiang dereng cukup umur. Yen andeang manggis enu belibar, tonden dadi empes daar. Kulite enu gadang. Len teken manggise ane suba wayah nasak di punya, kulitne saja barakati, nanging isinne putih lan manis rasanne."
"Mimih Kadek, Kadek. Bisa jani mawangsalan, macanda mageguyonan. Nyanan Denda Milah sajaan ilik, cemburu tawang?" Luh Purnama ajak memenne nandruhin.
"Mula bisa bedik. Tawang nyen gurunne? Yen kanti Denda Milah cemburu, aah telaat. Artinne tonden nawang nyen sujatinne Tu Ngurah ento," kenten Made Sinar.
"Beh yen unduk ento suba tawang. Masa Luh Ade cemburuin. Kaden mula Luh Ade ane ngayahin Tu Ngurah uli mara katepuk kayang jani." Lale Dumilah lantas ngisinin piringne Made Sinar nasi saha darang nasine Made Sinar amung makenyem. Makejang mangkin madaar saking liang manahne. Suud madaar Luh-luhe matetamped lan ngumbah prabote sapisanan. Jam dasa Lale Dumilah lan Luh Purnama mara mapamit kadununganne atehanga teken Gusti Ngurah lan Wayan Galang teked di pamesunne. Petenge nika makejang pada engsek sirepne Gusti
