ka montore makejang. Gusti Ngurah lan rabinne pada masalaman ajak manajer hotele ane mula ramah teken para tamiunne.
"Terima kasih Pak, sampun ngarepotin deriki. Tiang mangkin kaumah dinase."
"Ooh nggih, tiang masih matur terima kasih, Pak Ngurah kayun nginep deriki. Sampunang lali yen wenten tamiu BRI mangda nginep deriki. Niki mula duwen BRI." kenten raosne saha ngatehang Gusti Ngurah teked di montore. Sopire ngidupang montore saha magerus ninggalin hotele ngojog ka umah dinase ane mula tuara joh uli hotel. Tuah limang menit sampun teked di umah dinas. Barang-barange katuunang makejang. Kopere ka celepang ka kamar sirepe, doose ka kamar tamu. Ada masih ka paon lan buku-bukune ka kamar kerja. Ibu- ibu ane orahina teka matulung masih sampun pada teka makejang.
"Nah, Denda Ratna, tiang ka kantor malu. Kaden suba ada ibu-ibu lan pak kebon ane nulungin jumah. Yen merasa kenken dadi telepon ka kantor," pandikan rabinne.
"Nggih Tu Rah, tiang matetamped lan matanding. Banggayang ibu-ibu ane masak lan mabelanja ka pasar," Ratna Dumilah maekin saha menain dasin rabine ane kuang seret lantas nutug ngabaang tasne teked di montore, "daag sayang," montore maseret.
Sapeninggal rabinne ka kantor Ratna Dumilah lantas nunden ibu-ibune ada ane masak lan ada ane kapeken mabelanja. Pak Kebon ka tunden ngentinin gorden lan taplak meja muah mresihin kamar mandi lan bak yeh inume di paon. Raganne padidi mukak koper menpen panganggonne ka lemarine. Seprei lan ules galenge kagenti ben ane anyar, warna biru nguda mabunga-bunga barak lan kuning. Buku- bukune kapintiang di rak buku di kamar kerja. Suud matamped mara raganne kapaon ngoreng jaja uli, taluh lan ben banten. Sesampune
167
