Kaca:Geguritan Mayadanawa.pdf/39

Saking Wikisource
Kaca puniki kavalidasi

panyengguh sang mangatonang,

tui i dewa,

maraga betara yuakti,

dening tara ada sama.


(109) Anak marupa kadi i gusti,

tan upama,

luir Sanghyang Smara,

ngandika sang rare,

mangawe remek kayun,

ujare amlas asih,

buka patakon iba,

teken kai bau,

iba masula kayangan,

tui tan salah,

saja kai kawlas asih,

enu cerik tan pabraya.


(110) Tan pabapa tan paibu yuakti,

kaduhkita,

tui kloping klapa,

ento nene di merune,

awinan kai ditu,

Ida Sanghyang Indra mangwidi,

nyelupang kajeroan,

wiakti nene malu,

kai tusing dadi tulak,

kapisrengan,

panuduh Ida Hyang Widi,

ganti ginanti tembangang.



dugaan orang yang melihatnya,

sesungguhnya tuan,

turunan dewa sejati,

karena tak ada bandingnya.


Orang yang berparas seperti tuan,

tiada ubahnya,

seperti Sanghyang Smara,

anak kecil itu lalu berkata,

menggugah perasaan,

budi bahasanya sangat alus,

seperti apa yang kau tanyakan,

terhadapku kali ini,

engkau abdi kahyangan,

sungguh tak keliru,

betul aku ini amat menderita,

masih kecil tiada sanak saudara.


Tiada ayah tiada ibu,

dititah',

melalui kloping kelapa,

itu yang ada di meru,

mengapa aku di situ,

atas upaya Hyang Indra,

memasukkan ke dalamnya,

begitulah waktu dulu,

aku tak boleh menolak,

suatu keharusan,

titah Hyang Widi,

selanjutnya disambung dengan

tembang ginanti.


puh ginanti


(111) Nene ibi iba Mangku,

naglang kalopinge wiakti,

kasakitan kai saja,


Kemarin lusa kau Mangku,

telah melemparkan keloping ter­ sebut,

sesungguhnya aku merasa sakit,



40