(106 I Mangku ngunggahang banten ngraris,
miwah dupa,
saha toya anyar,
sampun mapasang ceningan,
tangkujut ya andulu,
ring sang alinggih pinanggih,
kakalihan kantenyane ,
istri lawan kakung,
kalih kaluihing warna,
kagagawok,
kamemegan ya ngatonin,
bengong tan pesu pajar.
(107) Ring sang pilih pekul makakalih,
kadi dewa,
I Mangku mapajar,
jujut panangkaning rare,
duh dewa dewaratu,
uli dija panangkan gusti,
sapasira i dewa,
ngelah putrane ratu,
nikayang ugi ring titiang,
pitui janma,
punapi wang sani yuakti,
muah sadiane dewa.
(108) Aduh gusti katunggalin yuakti,
katinggalan,
baan rama rena,
tan kapiwlasan kayune,
yuakti i biang i guru,
dahat welas ring gusti mangkin,
mangdene ibuk manah,
yan tan manuseku,
I Mangku segera mempersembahkan saji-saji,
dan dupa,
dan air yang suci,
telah menghaturkan ceningan,
terperanjat ia melihat,
kepada mereka yang sedang duduk,
kelihatan mereka berdua,
laki-laki dan perempuan,
dan juga kelebihan parasnya,
mengagumkan,
terpaku ia melihatnya,
terlena tiada suatu kata pun.
Terhadap mereka berdua yang
saling berpelukan,
laksana dewa,
I Mangku bertanya,
menanyakan tentang asal-usul si bayi,
oh tuan sekalian,
dari mana asal tuan,
siapa tuan-tuan ini,
anak dari siapa,
katakanlah kepadaku,
jika manusia,
apakah manusia biasa,
dan mungkin dewa.
Aduh tuan sekalian hanya sendiri-sendiri,
ditinggal,
oleh ayah bunda,
tiada belas kasihan,
sungguh sang ibu dan bapa,
amat ikhlas kepada kalian,
hingga menderita seperti ini,
jika itu bukan manusia,
39