magesoan ka bale daja, inget teken raganne enu matapih duen.
"Ia sing inget—inget me,” Wayan Tamba ngosong luh ne ajaka ka bale dangin.
” Me............,” ia ngelurin memenne ane maklieng mara ngajanang.
” Me.....me....me....” ia nyerit luhne enu ngidem.
"Me......................meeee..............” Ngejer awakne.
ih...........ih..........uhhh........ihhhh.................ih....ahh......ha......ha....uhhh....ha......hiiii....ha......macuet apine duur temboke ngresek, glehaf-flebug.........Keeeek........eeek........kaaaak........keeeekkk........kuuk..kuk....kuuuk...kuuuk.......kiiiikkkk...kaaaak.....
- Memecee ....meeee.....me?” ngelut luhne ane enu ngidem, tusing inget uling tuni. Ngejer awak ne, bangun bulun kalorgne, krana ia ningeh munyi ngendah
ngendah, jebag-jebug. Apa kaden ngredek di samping tebane di batan tinge. Luhne enu masi ngidem tusing inget-inget, tusing ma krisikan. Ia ngengkahin luhne apang nyak nang makridipan.
” Me.....me....meeeeeeeeeee,” ia nycrit sanget
pesan.
Kuk......kuk .... kuuuk... kuk.... kuk..... . kuuuk
”Me....meeeeeee,” ngejer awakne nyerit sanget pesan.
Ngaung.... aung... ungg ... kong... . aung....ung. Cicinge ngulun nyambung tusing pegat. Kongkoug......kong....aung....ung... ung... aung....
” Meeeececeeceece, nak kija kone.......... sing tawang meme luh cange sing inget-inget ........me.....” ngeling ia jerit-jerit.
” Yan Tamba....... nak kenken,” pisaganne nyerit. Makesiab Wayan Tamba ningeh munyin pisaganne, makesiab demen, ada masi anak enten.
” Pa Ketut...... tulungin tiang.....,” ia nyerit