"Pak Mustamar, mai malu jebos!" Baosne Gusti Ngurah ngaukin jaga maleme.
"Wenten napi Pak?" Pasautne lantas malaib nyagjagin bosne.
"Kenken biasanne kamanan gumine dini yen peteng Pak Mus? Ada polisi majaga apa amung ngalindeng di jalan dogen? Apa senjatan Pak Mustamare yen majaga?"
"Yen kamanan, becik pak. Dumun wenten polisi sareng majaga. Nanging sampun amasa mangkin ten wenten. Yen di jalanan mula wenten dogen patroli, malahan sering mriki singgah. Yen senjatan tiange kanggoang pentong doang," aturne Mustamar kalem.
"Ooh yen keto yadiapin aman perlu masih ada polisi ane majaga apang ada ajak Pak Mus ngorta. Yen bas kiap dadi masih saling genti masare. Nah, ne ada jaja lan kacang garing anggon timpal majaga," tuturne Gusti Ngurah saha ngenjuhin bungkusan.
"Makasih Pak, rarisang makolem. Pasti Bapak lesu pisan saking ituni," aturne Mustamar lantas ngundebang pintu gerbange. Gusti Ngurah macelep lantas ngundebang pintu lan jendela kamar tamune. Dapetanga rabinne kari ngorta ngajak Meina sambilanga mukak dose ane misi jaja, dengdeng lan ajeng-ajengan lenan titipan uli inaq lan ibunne.
"Beh Bu, depin ja mani pragatang!" "Kaden enu liu barange ane kirim malunan tonden magagah. Kakene oon bayune, melahan sirep malu apang maan mategtegan!"
"Nggih tiang kari ngrereh niki ebene anggen masak semengan apang ten sepanan ngarya panyampah. Kanggeang mie, dengdeng, taluh, lan kacang goreng dogen, nggih? Pasare ane paek dereng uningin tongosne lakar meli sayuran," atur rabinne saha maang Meina ngaba
361
