"Nggih, nenten sapunapi, mula sukeh ngrereh sane rahayu. Mangkin sukserah Tu Ngurah sareng kalih yen mula jati tresna sampunang surud," atur Pan Kobar nyelag.
"Nggih Wak, mangkin tiang lakar matur malu teken Aji lan Ibun tiange ka Tanjung mungpung kari selid. Dumadak kari ada montor," kenten Gusti Ngurah matari.
"Tiang masih milu Tu Ngurah. Meled tiang matemu ring Ibu. Napi malih lakar ngadungang rencanane niki apang sadu arep sapisanan," Lale Dumilah nagih nutug.
"Ten ngajengang dumun? Niki sampun tengai, montore jam empat wau majalan."
"Ten Mek. Tiang sampun ngajeng di Sengkol, mangkin ngidih kopi dogen." Gusti Ngurah nyemak baju lan kamben di kamarne. Lale Dumilah pesu ka dununganne. Made Sinar ka paon nyodang kopi dadua. Ajahan Lale Dumilah sampun teka ngaba tas.
"Denda, celepang panganggon tiange pada. Kaden tas tiange suba anyudang ombak ibi." Nyerengseng gelanne ka kamar menpen panganggone dadi abesik. Bungah kenehne satmaka sampun mabesikan dadi rabi. Mangkin merasa ia ngelah tanggung jawab. Lantas ia nyemak anduk, sikat gigi, suah dadianga awadah celepanga di tase abana pesu. Di ampike Made Sinar sampun nyodaang kopi dadua majaja apem manis.
"Nggih dong ngawedang malu. Nyanan melahang matur ring Ibune apang ten kamemegan abaang anak luh jegeg buka kene." Wayan Rempuh nyarere Denda Milah ane makenyem tur nyigit tanganne Gusti Ngurah apang enggal majalan ka setasiun bus.
"Nggih Mek, Wak, Dek, tiang luas malu. Orahin Luh Purnama yen
