raharja." Dadinne Hyang Widhi utawi Allah mula maha adil tusing taen
medaang sujud baktin manusane."
"Beh, yen kenten ampurayang Bu, nyatane tiang tan bina
cara katake di batan kaune, ngadenang swargane tiang dogen ane
ngelahang," pasautne Meina alon.
"Ah, sing kenken Meina, panawang tiange masih tonden amunapa
tan bina cara gendingane: Eda ngaden awak bisa, depang anake
ngadanin, gaginane buka nyampat, anak sai tumbuh luu, ilang luu ebuk
katah, yadin ririh, enu liu peplajahan."
"Mimiiih Ibu, penter gati macangkriman cara Pak Ngurah yen lakar merem."
"Mula pituturne Tu Ngurah yen nyirepang okanne ne ne ne... nan,
nakal gati," kenten Ratna Dumilah saha matujuhang wetengne ane
klejat-klejut tan rerenan. Meina masih milu ngusuh-usuhin wetengne
Ratna Dumilah ane kejengat-kejengit kaginingan.
Nadak sara bel di pintu gerbange makloneng. Ada anak macelep
ajaka dadua, ane abesik natad keranjang misi wohwohan, jeruk, poh,
apel, lan peer. Ane besikan mirib bossne China tengah umur,
majalan ngucung-ucung ngojog Ratna Dumilah.
"Bu Ngurah, maaf tiang nganggu Ibu istirahat. Ituni semengan
kocap Bapak ka umah tiange, tapi tiang sing ada jumah. Kari repot di
pabrik. Niki ada oleh-oleh sulikit. Tolong sampeang ka pak Ngurah yen
mangkin tiang kari ngirim barang ka Surabaya lewat Kupang. Mengkali
seminggu subalik," raosne cadel saha ngenjuhang gapgapane.
"Oh, ya, adan encike sira? Nguda dadi repot-repot. Silakan negak malu deriki!"
"Nggih tiang Kong Amio, maaf tiang cepet-cepet, kapepat pisan,
189