25
lalu menyembah, saya mohon
mengucap mohon, tertawa tak
tertawa, memakai saya rakyat
miskin.
65. Oleh karena itu saya datang
membantu, belajar dengan orang
pandai, buat mohon pembersihan
diri, melebur yang tidak baik,
itu ratu diberikan, memakai
pembantu, maafkan saya
merepotkan.
66. Seperti sekarang berat didengar
saya, Istana di sini memang
terkenal dari dulu, termasyur
tak ada tandingannya,
didengar oleh saya,
sekarang, jadi di kotori,
itulah ratu di pikirkan.
67. Jikalau bisa jika tidak menyebabkan
salah, juga saya ditujukan prilaku
menjadi manusia, bertempat di asrama,
supaya jangan salah jalan,
mohon nasehati saya,
Empu Dibiyaja menjawab.
68. Itu memang benar kata kamu dengan
dengan ayah, sekarang ayah
mengirimkan kamu, dari sekarang
di mulainya, bisa kamu berlaksana,
ini bekal tanpa bukti,
sastra ada dua,
masukkan di dalam hati.
69. Ini pelajaran Sang Hyang
Rwabineka, sanghayang adumuka
raris manyumbah, "Titiang
daweg matur sisip, ica tan ica,
nganggen titiang panjak
miskin.
Krananipun tityang rauh
mamarekan, nyokor ring mraga
lewih, buat nunas panyupatan,
pangleburan pataka,
punika ratu swecanin,
nganggen parekan, kengin titiang
ngarewedin.
Kadi mangkina buat pamalapan
titiang, pasramane i riki, wantah
kasub saking kuna, lewih tan
patandingan, kapica ring
titiang, mangkin, dados kaletehan,
punika ratu pinehin.
Yaning dados yaning tan makrana
iwang, taler ke titiang swecanin,
tingkahe dados jadma, magenah
ring pasraman, mangda tan iwang
pamargi, inggih nikain titiang,
Mpu Dibiyaja nyaurin.
"Ento patut atur caine ring
bapa, jani bapa nglugra cai,
uling jani tembennya,
sida cai mapodgala,
en bekel tan pabukti,
sastra tui dadua,
resepang pejang di ati.
Ne tatwannya Sang Hyang
Rwabineda, Sanghyang adumuka