Kaca:Geguritan I Dukuh Siladri.pdf/142

Saking Wikisource
Kaca puniki kavalidasi

135

Kusumasari, berkata kepada binatang

semua, "Kamu binatang semua, terlalu

setia bersahabat, jangan kamu salah

mengerti.


10. Oleh karena tidak membilang,

perjalanan kami pulang, I guru sarat

memberitahu, supaya kami melaksana-

kan yadnya, kepada adik beliau

di rumah, guru kami laki perempuan.


11. Bukan kami tak punya perasaan,

bukan karena lupa di hati, dengan

kebaikanmu, kami tahu berhutang

urip, kepada kamu semua,

kami menerima sekali."


12. Binatang senang mendengar, semua

bangkit mengerti, berdua senang

berjalan, tidak sangsi di hati,

karena diantar oleh binatang,

dikelilingi dengan meloncat-loncat.


13. Diceritakan sudah sampai, dipinggir

hutan sekarang, dan sunyi sangat

panjang kelihatan, matahari sudah

condong ke barat, konon hampir

tenggelam, keduanya lelah berjalan.


14. Istirahat sambil duduk, menghaturkan

sesajen sembahyang, di pinggir hutan

konon, binatang semua mendekati,

sebab malam sangat sunyi sekali,

binatang hati-hati menjaga.


15.Kusumasari berkata, di pangkuan

suaminya, sudah menjelang pagi.


Kusumasari, nyapa burone makejang,

"Iba buron sareng sami, liwat tresna

makasihan, eda sanget salah

tampi.


Baane tuara masadu, pajalan kaine

mulih, i guru sarat ngandikayang,

apang kai mameyanin, sameton

danene jumah, gurun kai

lanang istri.


Boya kai tan pasemu, tan saking

engsap di ati, ring olas ibane liwat,

kai tau mutang urip, ring iba

buron makejang, kai nyuksmayang

jati.


Burone lega mangrungu, marantaban

manututin, sang kalih suka

majalan, tuara sangsaya ring ati,

wireh buornr ngatehang, ngidorin

pada padingkrik.


Kocap reke sampun rauh, ring pinggir

alase mangkin, ring bengang

Madawa napak, Sanghyang Surya

sampun lingsir, sampun reke

ngarorokang, sang kalih

gepu mamargi


Mareren pada malungguh, mabanten

canang mabakti, ring pinggir

alase kocap, burone pada nesekin,

wireh peteng sepi pisan, burone

yatna ngebagin.


Kusumasari maturu, ring pabinan dane

muani, sampun reke ngadas lemah,