Kaca:Apangja Bisa Masekolah.pdf/15

Saking Wikisource
Kaca puniki kavalidasi
RERAMAN TITIANG GURUN TITIANG

Rahina Buda, 11 Maret 1992. Gulem peteng, langit remrem, sabeh turun bales pisan kasarengin antuk tatit Ian krébék. Sabeh bales maduluran angin baret ngampehang don nyambuné ring natah, ngesed-ngesed kacan jendélan umah titiangé.

"Niki sampun dauh, jam 16.00 Wita, Aji durung rauh," baos Biang uyang nyingakin jam dindingé. "Kabelet sabeh, Biang," pisaut titiangé cendek. Biasané sawusan ngajahin ring sekolah, Aji tan ngeraris mantuk ka jero. Minab simpang dumun ring kios agén koran Astha nadi. Langganan maca koran-koran sané anyar.

"Tumbén kéne. Biasané rauh dauh jam 14.30 Wita, Aji sampun ring jero," baos Biang jejeh, resres, runtag.

Alon-alon Biang. Dabdabang! Sapunapianga Aji mantuk riantukan tan makta payung....!" Durung telas titiang mabaos, sagét aji rauh gangsar, mamuatang payung. Semeng ituni dawegé sareng lunga ka sekolah, aji tan muatang payung. Sakimon saking sabehé kaliwat bales maduluran angin baret, aji taler belusan, napi malih mapayung nganggé sepeda.

Aé... numbas payung anyar, nggih?" pitakén titiang kendel.

"Nyilih di Asthanadi," saut Aji oon. Aji gegelisang masalin panganggé. Duur mejané ajeng-ajengan sampun


9